Het komt wel vaker voor: verschillende werkgevers die als huurders in eenzelfde gebouw actief zijn. Zijn zij elk afzonderlijk verantwoordelijk om aan de verplichtingen van de welzijnswetgeving te voldoen? En welke rol speelt de eigenaar van het gebouw?

Als meerdere werkgevers personeel tewerkstellen in eenzelfde gebouw, dan moeten ze stuk voor stuk werk maken van een preventiebeleid. De welzijnswetgeving geldt immers voor elke werkgever, en brengt verplichtingen met zich mee. Zo moet elke werkgever een dynamisch risicobeheersingssysteem opzetten: een systematisch preventiebeleid, dat continu streeft naar verbetering. Concreet moeten ze beleidslijnen uitwerken om het welzijn van medewerkers te vrijwaren terwijl ze hun werk uitvoeren. Arbeidsongevallen en beroepsziekten voorkomen is daarbij het streefdoel.

Een preventiebeleid moet rekening houden met specifieke wettelijke en reglementaire bepalingen. Het dynamisch risicobeheersingssysteem vertaalt zich in een globaal preventieplan en een jaarlijks actieplan.

Elke vijf jaar moet een globaal preventieplan worden opgesteld. Naast de resultaten van de risicoanalyse staan daar de prioritaire doelstellingen beschreven en de acties die daaruit voortvloeien. Verder komt aan bod wie welke verantwoordelijkheden heeft en welke middelen ter beschikking worden gesteld.

Het jaarlijks actieplan vormt de stapsgewijze uitwerking van het globaal preventieplan. Het behandelt per dienstjaar dezelfde topics en vermeldt ook mogelijke aanpassingen aan het globaal preventieplan, bijvoorbeeld door gewijzigde omstandigheden.

Ook op het vlak van brandpreventie moet elke werkgever zijn huiswerk doen. Concreet betekent dat: een risicoanalyse uitvoeren en alle mogelijke maatregelen nemen om brand te voorkomen en te zorgen dat de evacuatie van werknemers goed georganiseerd is. Bij het opmaken van het brandpreventiedossier kan je ook contact opnemen met de verhuurder om afspraken te maken rond brandbestrijdingsmiddelen. Laat alle afspraken contractueel vastleggen in het huurcontract om verdere betwisting te vermijden.

Meer informatie over hoe je zorgt voor een brandveilige werkomgeving lees je in deze blogpost.

Elke werkgever stelt een inventaris op van alle asbest en asbesthoudend materiaal. Is dat inderdaad aanwezig, dan wordt er een beheersprogramma opgesteld. Dat programma beschrijft wat er met het asbesthoudend materiaal gaat gebeuren en hoe de blootstelling van de werknemers zo laag mogelijk gehouden wordt.

Lees hier meer over de verschillende stappen van een asbestinventarisatie.

Meestal zijn de verplichtingen van huurder en verhuurder opgenomen in het huurcontract. De eigenaar van het gebouw moet ook alle informatie die de werkgevers hem vragen – bijvoorbeeld om een asbestinventaris te kunnen opstellen – aanleveren. De werkgever is dus minstens voor een deel afhankelijk van de eigenaar om de wetgeving te kunnen naleven.

De werkgever-huurder kan de eigenaar-verhuurder in vrijwaring roepen wanneer een gebouw ernstig besmet is met asbest. In dat geval moet de eigenaar zorgen voor de verwijdering ervan. Is de contaminatie minder groot, dan moet onderzoek uitwijzen of de uit te voeren werken als herstelwerkzaamheden kunnen worden beschouwd. Grote herstellingen zijn ten laste van de verhuurder, kleine herstellingen neemt de huurder voor zijn rekening.

Stel je als werkgever-huurder asbest vast, dan stel je best de eigenaar in gebreke. Die zal dan moeten tussenkomen op basis van de beginselen van het burgerlijk recht. Ook strafrechtelijk kunnen er in dat geval nog gevolgen zijn. Weigert de eigenaar mee te werken, dan kan hij als mededader of medeplichtige vervolgd worden.

Huren verschillende werkgevers een gebouw, dan kunnen zij de krachten bundelen. Zijn er ook privépersonen huurder, dan kan hen slechts indirect bepaalde verplichtingen opgelegd worden via de huurovereenkomst.