Onderzoeken gelinkt aan een beroepsgebonden aandoening zijn altijd ten laste van de werkgever.

Een arbeidsgeneesheer kan een werknemer doorverwijzen om een specialist te raadplegen voor bijkomende onderzoeken.

Het KB van 28-05-2003 betreffende het gezondheidstoezicht op de werknemers voorziet:

• dat de werknemers onderworpen worden aan medische onderzoeken tijdens de werkuren. De hieraan bestede tijd wordt als arbeidstijd bezoldigd en de verplaatsingsonkosten zijn ten laste van de werkgever.
  Bovendien mogen de preventieve handelingen van de preventieadviseurs-arbeidsgeneesheren voor de werknemers geen enkele uitgave betekenen (art. 12 §1 et §2).
   
• dat de preventieadviseur-arbeidsgeneesheer de werknemer op de hoogte moet brengen van de afwijkingen, opgespoord tijdens de preventieve medische onderzoeken.
  Hij verzoekt de werknemer, bij wie hij een aantasting van de gezondheid vaststelt, zijn behandelend arts te raadplegen. Als de werknemer hiermee instemt, verschaft de preventieadviseur-arbeidsgeneesheer aan de behandelende arts alle nuttige informatie (art. 20 §1 et §2).

Is de werknemer getroffen door een beroepsgebonden aandoening en kan de diagnose niet voldoende worden gesteld met de middelen bepaald voor de periodieke gezondheidsbeoordeling, dan wordt de werknemer onderworpen aan elk bijkomend onderzoek dat door de preventieadviseur-arbeidsgeneesheer als noodzakelijk wordt aangezien (art. 33 §6).

Wie de kosten van bijkomende onderzoeken moet betalen, hangt af van de aard van het opgespoord risico:

1. Beroepsgebonden aandoeningen
   De arbeidsgeneesheer ontdekt een potentieel beroepsgebonden risico en stuurt de werknemer naar een specialist vooraleer hij een gefundeerd advies kan geven over de geschiktheid.
   
   Voorbeeld: de arbeidsgeneesheer stelt een vermindering van de longfunctie vast bij een lasser en verwijst de werknemer naar een longarts voor advies, om na te gaan of de werknemer een longziekte opgelopen heeft als gevolg van blootstelling aan lasrook. De kosten van het onderzoek, inclusief het remgeld, vallen ten koste van de werkgever.
    
2. Niet-beroepsgebonden aandoeningen
   De arbeidsgeneesheer verwijst door voor een niet-beroepsgebonden risico of hij wil een verslag bekomen van een werknemer die al in opvolging is bij een specialist.
   
   Voorbeeld: de arbeidsgeneesheer stelt een verhoogde bloeddruk vast bij een magazijnier en de werknemer geeft aan dat hij soms pijn heeft in zijn linkerarm. De arbeidsgeneesheer verwijst door naar een cardioloog voor verder onderzoek.
   De kosten van het bezoek aan de cardioloog vallen ten laste van de werknemer zelf. 

PreventActua 09/2015