Het KB past de frequentie aan van de periodieke gezondheidsbeoordeling. De bedoeling is om een antwoord te bieden op het structureel tekort aan arbeidsartsen. Maar daardoor mag de medische opvolging van werknemers met een beroepsrisico natuurlijk niet in het gedrang komen. Daarom maakt het KB de inzet van verpleegkundigen mogelijk.

Concreet bepaalt het KB dat voor de meeste beroepsrisico’s de periodieke gezondheidsbeoordeling voortaan pas om de 2 jaar moet gebeuren. Als aanvulling op dat medisch contact met de arbeidsarts vinden er medische handelingen plaats. Die handelingen kunnen aansluitend op het onderzoek gebeuren, of in het tussenliggende jaar.

Concreet kent het gezondheidstoezicht twee onderdelen.

1. De periodieke gezondheidsbeoordeling met aanvullende medische handelingen
Voor het gros van de risico’s dient de gezondheidsbeoordeling in plaats van jaarlijks pas om de 2 jaar plaats te vinden. Aan het onderzoek zelf verandert niets. Na afloop van de periodieke gezondheidsbeoordeling ontvangen de werkgever én de werknemer een formulier voor gezondheidsbeoordeling. Dat document vermeldt de beslissing en/of de adviezen van de arbeidsarts.

Tijdens dat contactmoment met de werknemer kunnen ook zogenaamde medische handelingen gebeuren. Dit is een nieuwe benaming voor gerichte onderzoeken en bevragingen, die gelinkt zijn aan de gezondheidsrisico’s die voor de invoering van het nieuwe KB ook al uitgevoerd werden. Denk bijvoorbeeld aan een gehoortest, longfunctietest, stressvragenlijst… Deze aanvullende medische handelingen worden uitgevoerd door een verpleegkundige, onder verantwoordelijkheid van de arbeidsarts.

2. Tussentijdse aanvullende medische handelingen
In het tussenliggende jaar– het jaar dat de werknemer geen medisch contact heeft met de arts – worden die medische handelingen uitgevoerd door een verpleegkundige. Zo blijft de continuïteit van het medisch toezicht verzekerd. Die tussentijdse aanvullende medische handelingen zijn gelinkt aan de gezondheidsrisico’s van de werknemer. Het kan gaan om gerichte onderzoeken en bevragingen (al dan niet online).

De verpleegkundige voert deze onderzoeken autonoom uit, zonder aanwezigheid van de arts. Ongewone resultaten worden besproken met de arbeidsarts.

De arts neemt daarna telefonisch contact op met de werknemer en nodigt hem of haar uit voor een periodieke gezondheidsbeoordeling als dat nodig is. Er wordt geen formulier voor gezondheidsbeoordeling afgeleverd naar aanleiding van de tussentijdse aanvullende medische handelingen.

De werknemer behoudt op elk moment het recht om te vragen gecontacteerd te worden door de arbeidsarts. Hij kan ook nog steeds een spontane raadpleging aanvragen als hij klachten ondervindt die volgens hem of zijn behandelende arts gelinkt zijn aan het werk.

‘Aanvullende medische handelingen’ zijn gerichte onderzoeken of bevragingen, die de verpleegkundige al dan niet zelfstandig uitvoert. Denk aan gehoortest, longfunctietest, biomonitoring, vragenlijsten… Deze handelingen zijn gelinkt aan de functie van de werknemer en de bijbehorende risico’s. Ze kunnen een onderdeel zijn van de periodieke gezondheidsbeoordeling of in de tussenliggende jaren worden uitgevoerd. In dat laatste geval spreken we van ‘tussentijdse aanvullende medische handelingen’.

De aanvullende medische handelingen door de verpleegkundige en de periodieke gezondheidsbeoordeling door de arts zijn identiek aan wat tot hiertoe tijdens het periodiek medisch onderzoek gebeurde. Het nieuwe KB splitst het takenpakket op en laat uitdrukkelijk toe dat verpleegkundigen specifieke taken zelfstandig mogen uitvoeren.

‘Tussentijdse aanvullende medische handelingen’ zijn de medische handelingen die de verpleegkundige zelfstandig uitvoert. Dat gebeurt in de tussenliggende jaren wanneer geen onderzoek door de arbeidsarts voorzien is. Deze tussentijdse aanvullende medische handelingen omvatten gerichte onderzoeken of vragenlijsten, gelinkt aan de functie van de werknemer en de bijbehorende risico’s.

De verpleegkundige voert deze gerichte onderzoeken (bv. gehoortest, longfunctietest, biomonitoring, vragenlijst…) zelfstandig uit. Bedoeling is om de medische opvolging gericht op de risico’s te borgen.

Een overzicht van de frequenties van gezondheidsbeoordeling, aanvullende medische handelingen en tussentijdse aanvullende medische handelingen vindt men terug in de bijlage I.4-5 van de Codex Boek I titel 4.

Neen, de aangepaste frequentie van de gezondheidsbeoordeling bij de arts naar tweejaarlijks heeft geen invloed op de tarificatie.

De facturatie van verplichte technische prestaties die Mensura zelf uitvoert, verandert wél. Zo zijn sinds 21 juni 2019 audiometrie en longfunctietesten gelinkt aan een beroepsrisico inbegrepen in de forfaitaire bijdrage. Ze worden niet langer extra aangerekend.

De vermelding van een geldigheidsduur op het Formulier voor Gezondheidsbeoordeling (FGB) geeft de perceptie dat de werknemer voor een bepaalde periode geschikt zou zijn, terwijl het enkel gaat om een uitspraak op het moment van het onderzoek zelf. Nadien kunnen immers ziektes ontstaan die op het moment van het onderzoek niet gekend zijn, maar die een impact hebben op de geschiktheid. In dat geval is de geldigheidsduur niet meer van toepassing.

Mensura zal dan ook geen geldigheidsduur meer vermelden op het FGB. Ook zonder deze vermelding is het formulier geldig conform de wetgeving. De frequentie (en dus geldigheid) van de onderzoeken is vastgelegd in de wetgeving (bijlage I.4-5 van de Codex Boek I titel4) en wordt bepaald door de risico’s waaraan de werknemers zijn blootgesteld. Wil de arbeidsarts de werknemer op een ander tijdstip terugzien, dan vermeldt hij dat expliciet op het formulier.

Afwijkingen van de wettelijk voorgeschreven frequentie moeten gemotiveerd en schriftelijk vastgelegd worden.

Neen. Enkel na een periodieke gezondheidsbeoordeling levert de arbeidsarts een FGB af.